#demanheeftookeenboek

door | 8 mrt 2018

‘Heb je het fijn?’, app ik naar Arianne, terwijl het buiten -10 graden is. Het is stil in mijn mailbox nu Paul met zijn gezin vakantie viert op Curaçao. Hij is noodgedwongen drie weken offline, maar via Arianne houden we toch een beetje contact. Haar antwoord bestaat uit een hele rits foto’s van azuurblauw water, palmbomen en dolfijnen. Ook Paul ligt eindelijk weer eens in het water, het moet zalig voor hem zijn om elke dag te zwemmen. In het verpleeghuis doucht hij niet eens elke week.

Bij de 11e foto knipper ik even. Is dat…? Ja, verdomd. Douwe Bob. ‘We zijn hem al 2x tegengekomen. We hebben hem een boek gegeven’, appt Arianne, met een gieren-van-het-lachen-smiley erachteraan. Ik grinnik. Dat boek was vast Pauls idee. De volgende dag appt Arianne opnieuw, met een link naar een Instagram-post van de zanger. ‘Ik vond dit zo ontroerend. Nienke (10) praat met haar vader Paul’, schrijft hij. Er staat een filmpje bij, waarop Nienke ’s avonds op het strand met haar vader staat te spellen. #demanheeftookeenboek # oogwenk, staat eronder. Mijn mond valt open bij het zien van het aantal views: ruim 35.000 keer. Paul stuitert vast zijn stoel uit als hij dat hoort.

Weer een dag later ontvang ik een foto van een paginagroot interview met Paul in het Antilliaans Dagblad, inclusief foto van de cover van Oogwenk. Nu moet ik hardop lachen. Die man stopt pas met boeken verkopen als hij tussen vier planken ligt. Zonder te praten krijgt hij meer voor elkaar dan heel veel anderen. Ik weet nu al wat er in zijn eerste mail staat, als hij straks weer online is. ‘GIGAGROOTSUCCES OP CURAÇAO. Wat zijn de laatste verkoopcijfers?’

Virtuele cadeautjes

door | 4 dec 2017

Doe jij dat weleens? Na het lezen van een boek een reactie sturen aan de schrijver? Ik nooit. Maar ik ga het vanaf nu ook doen.

Paul, Arianne en ik zijn bedolven onder dergelijke cadeautjes de afgelopen maanden. Marion deelde de videoclip Running met ons, van Beyonce. Dat nummer sluit zowel qua tekst als beeld naadloos aan bij de boodschap én de omslag van Oogwenk. Ik zat er met tranen in mijn ogen naar te kijken. Victor monteerde daarop een eigen, unieke Oogwenk-trailer voor ons, die in 15 seconden uitbeeldt waar ons boek over gaat. En vorige week zat ineens dit gedicht in mijn mailbox – gekregen van Edwin. Ook al zo’n schot in de roos. Zo leuk kunnen reacties via social media dus óók zijn.

Gletsjertijd

omdat onze ogen slechts zien bewegen
wat past bij de maat van ons kleine breekbare bestaan dat opvlamt en alweer uitdooft
liggen deze miljoenen tonnen wild water
hier schijnbaar getemd aan de ketting
een film waarvan het beeld bevroren
en toch beweegt het hier onzichtbaar, knarst het in stilte, schuurt het langs wanden verpulvert rotsen vermaalt achteloos bergen
hondstrouw komen wij hier jaar na jaar
als in een laatste ritueel zwijgend staan kijken en wat wij zien is telkens dezelfde
koppige en roerloze rivier van gestolde tijd die ons onbewogen aankijkt en
in een oogwenk ziet hoe wij krimpen, verschrompelen, verdwijnen

Marc Tritsmans (1959)
uit: Het zingen van de wereld (2017)

Boek bij de bakker

Boek bij de bakker

door | 7 okt 2017

Nu de mediastorm is gaan liggen, blikken wij een beetje beduusd terug op die hectische weken rond de lancering (zie pers) ‘En nu – wat gaan we nu doen?’, vragen we onszelf steeds af, nog steeds vol in de actiestand.

Een ware bestseller ontstaat door mond-op-mond-reclame, weet onze uitgever Bram Bakker. Dat betekent voor ons dat we nu niet veel meer kunnen doen dan afwachten. Hopen dat het verhaal zichzelf verkoopt, dat mensen elkaar aanraden Oogwenk te lezen.

Het voelt een beetje unheimisch; niks doen voelt alsof er niks gebeurt. Des te gaver is het, als we dan van vriend Edo horen dat hij in Utrecht in de boekhandel is gaan pleiten voor een betere plek voor Oogwenk op de tafels – ergens tussen de bestsellers vond hij gepaster. Ha!

En mijn zus besloot een stapeltje bij de bakker op de markt neer te leggen – ze werden nog verkocht ook. Het is zo tof om al die support en fijne reacties van lezers te ontvangen via mail, app of Facebook. Zo fijn dat ze meeleven met Paul en Arianne en hun respect uiten voor de manier waarop hun verhaal verteld wordt.

Het enige dat wij daarop zeggen, is ‘Zegt het voort!’

Vergeet haar niet

door | 25 sep 2017

Paul benadrukt het regelmatig, voordat we een interview ingaan. ‘Vergeet Arianne niet!’ Het is een terechte opmerking, want in alle gesprekken die we tot nu toe voerden, staan zíjn lot centraal. Begrijpelijk, want niemand zal betwisten dat Paul veruit het hardst genaaid is door het leven.

Maar toch.

Ook Arianne is bepaald niet te benijden. Stel je voor: je bent begin 30, zwanger van je tweede en voor je man verhuisd naar het buitenland. En ineens sta je er alleen voor. Alleen terug naar Nederland verhuizen, alleen bevallen, in je eentje voor twee kinderen zorgen én de kost verdienen – en een man hebben die in alles afhankelijk van je is.

Ga er maar aan staan. Niet zo gek dus, dat Arianne de publiciteit rond Oogwenk liever aan Paul en mij overlaat. Ze heeft het al druk genoeg. Wij doen ons best om ervoor te zorgen dat haar aandeel in het boek niet vergeten raakt. Als er iemand is, die mag schitteren in afwezigheid, is zij het.

Corpsballen

Corpsballen

door | 21 sep 2017

Ben je zenuwachtig?’, fluister ik naar Paul. We zitten samen op het podium. Als de cabaretier voor ons klaar is, zijn wij aan de beurt. Zo meteen zitten we tussen Dolf Jansen en Felix Meurders, live in de uitzending van Spijkers met Koppen. Mijn handen zijn klam.

Nee, wenkt Paul met zijn ogen. Geen zenuwen. Paul lacht; zijn armen en benen lachen mee. De cabaretier draagt een stukje voor in de rol van corpsbal. Met een dikke keel bralt hij over hete hertjes en sletjes van de week. Kennelijk roept het bij Paul herinneringen op aan zijn eigen studententijd in Wageningen. Jaarclubgenoot Ewout, die er vandaag bij is om Paul te ondersteunen, grinnikt ook. Er is veel dat ik niet weet.

Wat ik wél weet, is dat Pauls jaarclub onvoorstelbaar hecht is. De zorg en aandacht waarmee zijn jaarclubgenoten hem omringen, was én is ontroerend. Ze wasten en verschoonden hem, gaven hem vocht en sondevoeding, trokken zijn lijf uit de kramp en zaten hele nachten aan zijn bed. Ook nu staan ze klaar. Als het geluid van Pauls spraakcomputer in de live-uitzending hapert, is het Ewout die Paul een stem geeft. Toffe gasten, die corpsballen.

Luister naar het interview met Spijkers met koppen.